өнөөдөр ёстой өлзий буян нь бүрдсэн өдөр байна. 2009 онд хамт ажилладаг байсан Оюукагийн зааснаар анх энэ чамайг бичиж эхлээд дундаас нь чамайгаа хаяад, сүүлдээ бүүр тас мартаад, хааяа нэг санахаараа хайгаад олохгүй байсан хөөрхий муу чамайгаа нэг юм оллоо. Бид анх нийлснээс хойш 7-8 жил болсон байна. чи хэрвээ ажил хийдэг байсан бол ээлжийн амралтын хоног чинь ажлын 15 хоног байснаа 18 хоног болчихсон байх нь байна. чамаасаа холдоод үйлээ үзэж, зовсон гэхгүй ээ. бас дандаа ялан дийлсэн ч гэхгүй. тэгэхээр одоо тоймтойхон юмнуудаас нь эхлэе.
2012 онд нэг гятад гаралтай америк хүүхний бичсэн зохиол уншаад орчуулмаар санагдаад болдоггүй. ажлынхаа завсар зайгаар нухаад л байлаа. болмоор шинжтэй. зохиолын үйл явдал Шанхайд өрнөөд байдаг. ер нь явдаг хэрэг гэж бодоод гараад гишгэчихлээ. шанхай мангар олон хүнтэй хот. даанч дэлгүүрт нь надад таарах цамц байгаагүй. намайг очихын өмнө лангууунаасаа татчихсан юм уу ойлгоогүй. ямар ч гэсэн 1 л пудволк тэндээс авч өмссөн. нөгөө зохиол өрнөдөг газраар нь явж үзээд санаа амраад орчуулж гарлаа. Шанхайгаас эргээд иртэл цомхотголд орчихсон байлаа. ном орчуулах гэж байгаа хүнд ёстой азны юм болж таарсан. орчуулга хийгээд завгүй болсон учраас чамайгаа бас сэгсэрч байгаагүй юм байна. тэгэхээр ном орчуулах, зохиох нь блогоо хаяхад нөлөөлдөг хөгийн юм болж таарч байна. гэртээ суугаад заримдаа 7-11 хоног гарахгүй орчуулаад л орчуулаад л байлаа. гэтэл нэг мэдсэн чинь дуусчихсан. хамаг цаг, хүч, оюунаа зориулж байсан зүйл дуусчихаар гэнэт сэтгэл хоосроод их эвгүй болдог юм билээ. аан нөгөөдөх үү? мэдээж уулгүй яахав. сониноос хүн ажилгүй болоод гэртээ суухаар нөгөө олон найз нөхөд чинь таг алга болдог юм билээ. би тэглээ гээд сэтгэл санаагаар унаагүй. "Найз нөхөд бол цагийн хулгайч" гэдэг англи ардын зүйр үг байдаг болохоор өөртөө зориулах цагтай болсондоо баярлаж байв. орчуулсан номоо нэг бичгийн хүнд үзүүлтэл дор нь шүүрч аваад болохоор юм байна гэснээ редакторлоод өглөө. нөгөө редактор маань надад "Борооноор уралдах урлаг" гэж ном байгаа тэрнийг орчуулвал зүгээр дээ гэхээр нь уншаад үзтэл хөөрхөн юмаа. бас бариад суусан чинь 2 сарын дотор дуусгачихсан. энэ хооронд випашня бясалгалд явсан юм байна. 10 хоног юм ярихгүй, цагаан хоол идээд, хоногт 17 цагаар сууна гэдэг анх бодоход амаргүй юм шиг санагдана. биеэр туулахаар амар юм билээ. бясалгал хийх нь архи ууж согтуурах, секс хийхээс илүү таашаалтай гэж мэдэрсэн. номнууд бэлэн болонгуут редактортойгоо нийлээд номоо хэвлүүлсэн. энэ бүхэн 2013-2014 онд болж өнгөрсөн юмдаа. овоо ухаан суухад ном орчуулах нэмэртэй юм билээ.
No comments:
Post a Comment