Мэдээж ууж, идэж явсан болохоор боловсруулж дууссан хүнсээ (ялгадас нтр гэхгүй байгаамаа бас) гаргах нь дамжиггүй билээ. Мюнхенд харин ч нийтийн жорлон гэдэг юм хаа сайгүй байнаа. Ялангуяа метрон дотор бараг айлын хаус шахуу жорлон байх юм. Ордог баатар болох гэсэн чинь үнэ нь монгол төгрөгөөр бараг 1800 шахаж алсаан. Үгүй нээрээ 70 евро цээнт гэхээр тийм байгаа бид дээ? Яахав тэгээд хүний газар өмдөндөө юу яалтай нь биш мөнгөө төлөөд орж байгаам чинь. Өмдөндөө боловсорсон хүнсээ гаргавал Гамбиног гэхгүй Монгол л гэнэ ш дээ. Өмдөндөө яасан Монгол гэж хэлүүлэхгүй гээд жунгаа, битнам, хангүг нтр гэж үзнээ бас. 70 цээнт төлсөн жорлондоо ортол юуу вээ? хэдэн ч төрлийн 00 цаас хананд нь өлгөөтэй байв аа??? Хамгийн бүдүүн ширхэгтэйгээс авахуулаад торгон зөөлөн булбарай цаас хүртэл байлаа гэж. За тэгээд ийш тийшээ явах бол заавал нийтийн жорлонд нь ороод зураг хөргийг авч байгаарай. Чадвал над руу майлдээрээ ч гэх шиг элгийн нь авнаа яаанаа.
No comments:
Post a Comment